خیلی وقت بود که می‌خواستم نوشتن در فضای وبلاگی را شروع کنم اما چند مانع داشتم. البته بیشتر موانع خودم بود. (قبلا چند تلاش محدود در حوزه‌‌ی وبلاگ داشتم)
سوالاتی داشتم:
- به چه موضوعاتی بپردازم؟ آدم چند بعدی هستم. نمی‌دانستم در وبلاگم به کدام بعدم بپردازم. اصلا آیا وبلاگ بزنم یا یوتیوب و اینستا و لینکدین؟ موضوعات مختلف را باید متناسب با پلتفرم تقسیم می‌کردم. نمی‌تواستم در یک صفحه هم در مورد تکنیک‌های نورپردازی حرف بزنم و در همان صفحه در مورد آخرین کتابی که برای بازاریابی بود صحبت کنم.در سال ۲۰۲۲ بلاگ؟ آخه نوشتن در پلتفرم وبلاگ؟ از چه پلتفرمی برای ارتباط با مخاطبم استفاده کنم؟ مخاطبین من به طبع موضوعاتی که علاقه دارم گسترده و متفاوت هستند.
- از چه فرمت‌هایی استفاده کنم؟ عکس، ویدیو، صوت، متن؟ می‌دانید که الان یوتیوب هم امکان نوشتن را برایتان فراهم کرده است.
- با چه تقویمی محتوا تولید کنم؟ هر هفته؟ هر وقت حوصله داشتم؟ هر وقت موضوع جذابی داشتم؟
اما تصمیم گرفتم:
- ارزان‌ترین هاست مطمئنی که می‌شناسم را بخرم.
- تا اطلاع ثانوی هیچ کار گرافیکی روی سایتم نکنم.
- بلاگ را اصل و اساس بگیرم:
- حتی مبنای تولید ویدیو هم نوشتن است.
- خیلی دنبال موفقیت این بلاگ نیستم. همین که نظری دارم و می‌نویسم کافی است.
- دو کار هم از «سث گودین» یاد گرفتم:
- از هیچ عکس و ویدیویی در نوشته‌هایم استفاده نکنم.
- هر روز بنویسم.
«سث گودین»:
این دو تصمیم را گرفتم که دیگر هیچ‌وقت تصمیم نگیرم و چند تصمیم از زندگی‌ام حذف شود. هیچ زمانی هم روی انتخاب عکس و تصمیم‌گیری در مورد گزینش عکس بهتر تلف نخواهد شد.
آیا امروز بنویسم؟ یا بگذارم فردا؟ ولش کن اصلا حال ندارم. اصلا این موضوع جذاب هست؟ این عکس خوبه؟ یا برم عکس بهتر انتخاب کنم؟
پی‌نوشت ۱: در کارم با محتوا خیلی درگیر بوده‌ام. روی تقویم محتوا و کل داستان محتوا حساسیت دارم.
پی نوشت ۲: الان که این متن را اینجا می نویسم هنوز DNS سایتم اعمال نشده و روی نسخه‌ی مقدماتی که فروشنده‌ی هاست داده‌است، وردپرس را نصب کردم و اولین متنم را نوشتم. 🙂
پی نوشت ۳: حس می‌کنم مثل دیوانه‌ها دارم با خودم حرف می‌زنم. مثل لینکدین نیست که لااقل مطمئن باشم چند همکار دور و نزدیک می‌بیند. یا اینستا نیست که بدونم دوست و آشنا می‌بیند.